ORTOREKSJA – PRZYCZYNY, OBJAWY, LECZENIE
Ortoreksja to termin stosowany na określenie obsesyjnego zainteresowania zdrowym odżywianiem. Osoby cierpiące na ortoreksję często są skoncentrowane na wybieraniu, przygotowywaniu i spożywaniu tylko "zdrowych" pokarmów, a także na unikaniu żywności uważanej za "niezdrową" lub "zanieczyszczoną". Chociaż dbanie o zdrową dietę jest ważne, ortoreksja może stać się problemem, gdy staje się ona obsesyjna i prowadzi do negatywnych konsekwencji dla zdrowia i jakości życia.
Przyczyny ortoreksji są złożone i mogą różnić się w zależności od osoby. Oto niektóre czynniki, które mogą przyczyniać się do rozwoju ortoreksji:
- Perfekcjonizm: Osoby z tendencją do perfekcjonizmu mogą być bardziej podatne na rozwinięcie ortoreksji. Dążenie do doskonałości w zdrowym odżywianiu może prowadzić do obsesyjnego zachowania.
- Kontrola: Osoby cierpiące na ortoreksję często poszukują poczucia kontroli nad swoim życiem poprzez kontrolowanie swojej diety. Zdrowe odżywianie staje się sposobem na utrzymanie kontroli nad własnym ciałem i zdrowiem.
- Media społecznościowe: Wpływ mediów społecznościowych może również odegrać rolę w rozwoju ortoreksji. Widząc idealizowane obrazy zdrowej diety i stylu życia na platformach społecznościowych, osoby mogą czuć presję, aby osiągnąć te same rezultaty.
Objawy ortoreksji mogą obejmować:
- Obsesyjne myśli na temat zdrowego odżywiania.
- Skupienie się na jedzeniu "czystych" i "zdrowych" produktów.
- Wykluczanie coraz większej liczby grup pokarmowych.
- Stanowcze przekonanie, że jedzenie niezdrowe jest szkodliwe lub nieakceptowalne.
- Utrata przyjemności z jedzenia i spożywania posiłków.
- Izolacja społeczna z powodu trudności w jedzeniu w restauracjach lub w towarzystwie innych osób.
- Niedobory składników odżywczych i problemy zdrowotne związane z niezrównoważoną dietą.
Leczenie ortoreksji zwykle obejmuje wieloaspektowy i indywidualnie dostosowany plan terapeutyczny. Oto kilka głównych podejść do leczenia ortoreksji:
- Terapia poznawczo-behawioralna (CBT): CBT jest powszechnie stosowaną formą terapii w leczeniu ortoreksji. Terapeuta pomaga osobie z ortoreksją identyfikować i zmieniać myśli i przekonania związane z jedzeniem oraz wprowadza strategie behawioralne mające na celu stopniowe przełamywanie obsesyjnych zachowań.
- Terapia poznawcza: Ta forma terapii koncentruje się na identyfikowaniu i zmienianiu myśli i przekonań związanych z jedzeniem, takich jak przekonanie, że jedzenie niezdrowe jest szkodliwe. Osoba ucząca się radzić sobie ze swoimi myślami, które mogą prowadzić do obsesyjnych zachowań.
- Terapia grupowa: Grupowa terapia ortoreksji może być pomocna w budowaniu wsparcia społecznego i wymianie doświadczeń z innymi osobami, które również borykają się z tym problemem. Uczestnicy grupy mogą dzielić się swoimi wyzwaniami, strategiami i postępem w leczeniu.
- Terapia rodzinna: W niektórych przypadkach terapia rodzinna może być skutecznym narzędziem w leczeniu ortoreksji. Terapeuta może pracować z rodziną, aby zrozumieć czynniki, które przyczyniają się do ortoreksji i rozwijać zdrowsze wzorce jedzenia i komunikacji.
- Edukacja żywieniowa: Włączenie specjalisty ds. żywienia do procesu terapeutycznego może pomóc osobie z ortoreksją zrozumieć znaczenie zrównoważonego i elastycznego podejścia do jedzenia. Specjalista ds. żywienia może pomóc w rozwinięciu zdrowych nawyków żywieniowych, dostosowanych do indywidualnych potrzeb.
- Praca nad samopoczuciem emocjonalnym: Osoby cierpiące na ortoreksję często mają trudności z radzeniem sobie z emocjami i stresami. Terapia może skupiać się na rozwijaniu zdrowszych strategii radzenia sobie z emocjami, jak również na identyfikowaniu innych obszarów życia, które mogą wpływać na zachowania ortorektyczne.
Ważne jest, aby pamiętać, że leczenie ortoreksji może być procesem długotrwałym i wymagać zaangażowania i cierpliwości zarówno ze strony osoby cierpiącej, jak i terapeuty. Wsparcie bliskich i otoczenie osób z ortoreksją jest również istotne dla sukcesu terapii.
Zdrowe odżywianie jest ważne dla naszego ogólnego zdrowia i samopoczucia. Odpowiednia dieta, bogata w różnorodne składniki odżywcze, może przyczynić się do lepszego samopoczucia fizycznego i psychicznego. Jednak kiedy dbanie o zdrową dietę staje się obsesją, może prowadzić do zaburzeń jedzenia, takich jak ortoreksja.
Obsesja na punkcie jedzenia może obejmować nadmierne zainteresowanie, koncentrację i kontrolę nad tym, co i jak jemy. Osoby dotknięte tą obsesją często mają sztywne zasady żywieniowe, eliminują szeroką gamę pokarmów, a także doświadczają lęku lub poczucia winy, gdy jedzą coś postrzeganego jako "niezdrowe".
Poniżej przedstawiam kilka kluczowych różnic między zdrowym odżywianiem a obsesją na punkcie jedzenia:
- Elastyczność vs. sztywność: Zdrowe odżywianie opiera się na elastycznym podejściu do jedzenia, które obejmuje zrównoważoną dietę, w której czasami można sobie pozwolić na odstępstwo od normy. Obsesja na punkcie jedzenia prowadzi do sztywności i niezdolności do elastycznego podejścia do jedzenia.
- Zadowolenie vs. lęk: Zdrowe odżywianie ma na celu promowanie dobrej kondycji fizycznej i psychicznej. Cieszymy się jedzeniem, odczuwamy satysfakcję i zadowolenie. Osoby z obsesją na punkcie jedzenia często doświadczają lęku, poczucia winy lub stresu związanego z jedzeniem.
- Różnorodność vs. ograniczenia: Zdrowa dieta opiera się na zróżnicowanej gamie pokarmów, które dostarczają różne składniki odżywcze. Obsesja na punkcie jedzenia często prowadzi do drastycznych ograniczeń żywieniowych i wykluczania wielu grup pokarmowych.
- Równowaga vs. skrajności: Zdrowe odżywianie polega na utrzymaniu równowagi między różnymi grupami pokarmowymi i zapewnieniu organizmowi wszystkich niezbędnych składników odżywczych. Obsesja na punkcie jedzenia prowadzi często do skrajności, nadmiernego skupienia na jednym rodzaju jedzenia lub eliminacji całych grup pokarmowych.
Ważne jest, aby zachować zdrowy, równoważny stosunek do jedzenia i unikać ekstremalnych zachowań. Jeśli masz wątpliwości dotyczące swojego podejścia do jedzenia lub obawiasz się, że masz obsesję na punkcie jedzenia, warto skonsultować się z lekarzem lub specjalistą.